کد مطلب:148567 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:114
شهادت جانسوز حضرت مسلم
جنگ همچنان از صبح ادامه یافت، دشمنان به پشت بامها رفته، حضرت مسلم علیه السلام را سنگباران می كردند و بعضی نی ها را آتش زده، به طرف آن حضرت می ریختند، بدن عزیزش را آماج تیرها و زخمهای نیزه و شمشیر قرار دادند و سرانجام آن حضرت را دستگیر كرده و به مقر فرمانداری نزد ابن زیاد بردند.
بین مسلم علیه السلام و ابن زیاد گفتگوی بسیار شد، حضرت وصیت خود را كرد، سرانجام به دستور ابن زیاد، دژخیمان گرگ صفت او، آن حضرت به بالای بام قصر فرمانداری بردند، حتی مهلتش نداند دو ركعت نماز بخواند، مردی شامی، سر آن حضرت را از بدن جدا كرد و از بالای قصر به زمین افكند و سپس بدنش را به زمین انداختند.
هانی یار باوفای حضرت مسلم علیه السلام را نیز در بازار كوفه به شهادت رساندند و سر او را از بدن جدا نمودند، پیكر پاك او و مسلم علیه السلام را در محله ی گوسفندفروشان به دار آویختند، در این وقت، «قبیله ی مذحج» قیام كردند، پیكرها از بالای دار گرفتند و با كمال احترام بر آنها نماز خوانده به خاك سپردند. [1] .
به این ترتیب، مسلم علیه السلام آن یار باوفا و پسرعموی مورد اطمینان امام حسین علیه السلام و داماد علی علیه السلام، آن كسی كه امام حسین علیه السلام او را
«برادر خود» خواند، آن كسی كه شهادت مردانه اش آغاز و انفجار انقلاب عظیم حسین علیه السلام و طلیعه ی نور ولایت رهبری بر قامت رسای اسلام و انقلاب اسلامی بود، قهرمانانه به شهادت رسید.
شهادت او و یارانش همچون هانی و عبدالله بن یقطر و قیس بن مسهر و محمد بن كثیر و پسرش، طلوع انفجار قیام و سر زدن نور ولایت بر ستیغ بلند انقلاب و آغازگر عاشورای خونین و پیشتاز شهیدان كربلا بود، انقلابی كه به ابدیت پیوست و هرگز فراموش نخواهد شد.
حضرت مسلم علیه السلام كه همراه امام حسین علیه السلام در روز سوم شعبان سال 60 به مكه وارد شد، در نیمه ی رمضان همان سال به سوی كوفه روانه گردید.
و شب پنجم شوال سال 60 هجری وارد كوفه شد و در خانه ی مختار بن ابو عبیده ی ثقفی جای گرفت و سپس در خانه های دیگران و در روز هشتم ذیحجه خروج كرد و روز نهم به شهادت رسید. [2] .
بین مسلم علیه السلام و ابن زیاد گفتگوی بسیار شد، حضرت وصیت خود را كرد، سرانجام به دستور ابن زیاد، دژخیمان گرگ صفت او، آن حضرت به بالای بام قصر فرمانداری بردند، حتی مهلتش نداند دو ركعت نماز بخواند، مردی شامی، سر آن حضرت را از بدن جدا كرد و از بالای قصر به زمین افكند و سپس بدنش را به زمین انداختند.
هانی یار باوفای حضرت مسلم علیه السلام را نیز در بازار كوفه به شهادت رساندند و سر او را از بدن جدا نمودند، پیكر پاك او و مسلم علیه السلام را در محله ی گوسفندفروشان به دار آویختند، در این وقت، «قبیله ی مذحج» قیام كردند، پیكرها از بالای دار گرفتند و با كمال احترام بر آنها نماز خوانده به خاك سپردند. [1] .
به این ترتیب، مسلم علیه السلام آن یار باوفا و پسرعموی مورد اطمینان امام حسین علیه السلام و داماد علی علیه السلام، آن كسی كه امام حسین علیه السلام او را
«برادر خود» خواند، آن كسی كه شهادت مردانه اش آغاز و انفجار انقلاب عظیم حسین علیه السلام و طلیعه ی نور ولایت رهبری بر قامت رسای اسلام و انقلاب اسلامی بود، قهرمانانه به شهادت رسید.
شهادت او و یارانش همچون هانی و عبدالله بن یقطر و قیس بن مسهر و محمد بن كثیر و پسرش، طلوع انفجار قیام و سر زدن نور ولایت بر ستیغ بلند انقلاب و آغازگر عاشورای خونین و پیشتاز شهیدان كربلا بود، انقلابی كه به ابدیت پیوست و هرگز فراموش نخواهد شد.
حضرت مسلم علیه السلام كه همراه امام حسین علیه السلام در روز سوم شعبان سال 60 به مكه وارد شد، در نیمه ی رمضان همان سال به سوی كوفه روانه گردید.
و شب پنجم شوال سال 60 هجری وارد كوفه شد و در خانه ی مختار بن ابو عبیده ی ثقفی جای گرفت و سپس در خانه های دیگران و در روز هشتم ذیحجه خروج كرد و روز نهم به شهادت رسید. [2] .
[1] اقتباس از مقتل الحسين مقرم، ص 158 تا 178 - فرسان الهيجاء، ج 2، ص 70 تا 106- شرح زندگي حضرت مسلم (ع) را در كتاب «مسلم بن عقيل، پيشتاز شهيدان كربلا» (يكي از تأليفات نگارنده) بخوانيد.
[2] همان مدرك.